Bugün 26 Şubat 2012...
AliSamiYen'inimizde yeni bir zafer alarak evimize döndük...
Bugün Galatasaray Beşiktaşı 3-2 mağlup etti...Hepimiz mutluyuz... Derbiyi kazanmanın keyfi bambaşka...
Hayır hayır... Bugün derbiyi anlatmak, derbiyi konuşmak istemiyoruz.
Saat sabahın dördü...
Ve kulaklarımızdan o müzik, gözlerimizin önünden
o heyecan, o coşku, o hüzün, o gurur gitmiyor!!!
ultrAslan! ultrAslan UNI!!!
Söyleyecek söz bulamamaktan korkuyoruz aslında sanırım. Ama bugün hepimiz ağlamakla gülmek arasında gidip geldiğimiz dakikalar yaşadık...
Koreografi açılmadan önce öyle bir stresli bekleyiş vardı ki, anlatmanın imkanı yok.
Ortam gergin. Öyle güzel hazırlanmış ki her şey, hiç bir kusur olmaması için heyecanla bekleyen pek çok ultrAslan!..
Ve birden muhteşem müzik eşliğinde kartonlar ve o muhteşem görüntü çıkıyor...
Bizler tribünlerden bile görebildiğimiz İmparator'un duygulanmasına mı içleneceğiz,
harika olduğunu düşündüğümüz koreografiye mi sevineceğiz, yoksa "işte buuuu!!! işteee işteeeee" diye çığlık çığlığa kalan koreografinin emektarlarının sevinmeleri, coşkuları, birbirlerine sarılmalarına ve yaşadıkları haklı gurura mı bakacağız, bilmiyoruz...
Bugüne kadar her koreografimiz ders niteliğindeydi...
Bugün ki ise... Başkaydı yahu!..
Evet saat sabahın 4'ü olmuş... Evimize geldiğimizden beri belki de 4bininci izleyişimiz yeniden...
Bugün ultrAslan kazandı... Bugün Galatasaray kazandı...
Bugün KAZANDIK...
İmparator...
Bugün ultrAslan'a bu bakışın var ya...
İşte sen de taraftarına, sana aynen böyle baktırıyorsun.
Bu takım... Bu ruh...
Bu aşk...
Biz daha iyisini yapana kadar en iyisi bu değil mi hocam?
Yok yok... Biz buraya sayfalarca yazsak da fotoğraflar da eklesek olmayacak sanırım.
En iyisi görüntüsünü koyalım ve susup izlemeye devam edelim artık...
1 yorum:
Gherorghe Hagi söylenecek herşeyi zaten söylemiş..
Dün maçtan geldiğimizden beri, maçla ilgili yorumları, takım değerlendirmelerini, taraftarı,tribünü tekrar tekrar okuyup izledim. Yorumlardan, görüşlerden çok daha önemli bir gerçek var ortada. En yakın rakibinin 9 puan önünde bir Galatasaray var, ama nedense bu gerçeği kabul edememe durumu var birçoğunda. Yani takdir yok, tenkit çok.
Kabul etmek lazım ki bu takım birşeylere inanıyor. Tıpkı bizler gibi, tıpkı taraftarı gibi.." Son topa kadar" lafını futbolda da geçerli kılıyor. Özellikle geçen sene özlemini çok çektiğimiz o "ruh" u tüm gücüyle ortaya koyuyor. Bazıları kabul etsin ya da etmesin.. Biz kabul edenler bu ruhu geriye getiren faktörü, dün gözlerimiz dolarken, o gözleri dolu dolu bizlere bakarken, bir kez daha anladık..
Dün tribünde ortam farklıydı, gergindi.. Derbi maçı olması, stadın dolu olması, rakiplerle puan farkını artırma olayından çok daha öte bir durum olduğu belliydi.. Dün, kendini bu alanda bir çok kez kanıtlamış olan insanların, belki de en çok emek verdikleri koreografinin heyecanı vardı o gözlerde.. Haklılardı da.. Çünkü onlar, bir kez daha "biz daha iyisini yapana kadar en iyisi bu" lafını söylemek, söyletmek istediler.. Sonuç ortada..
Ders verdi ultrAslan adeta ders verdiğini sananlara.. Onlar tek boyutlu pankartlarda bile daha düz-ters ayrımını yapamazken, 3 boyutlu koreografiden de alınlarının akıyla çıktılar. Hepimiz gururluyduk ama onların "haklı gururu" başkaydı.
Eline emeğine sağlık ultrAslan, ultrAslan Uni.. Harcadığınız emeğe, sabahladığınız gecelere, akıttığınız terlere sağlık.
Ne demiştik: "Biz bir aileyiz kenetlendikçe daha da büyüyen"..
Yürüyoruz biz bu yolda, büyüyoruz biz bu yolda..
Yorum Gönder